Mama z kalendarza

Mama jest jak wszystkie pory roku.  Ma w sobie mnóstwo kolorów, temperatur i smaków. Czasem cała rozkwita, tańczy, a jej śmiech jest jak pierwsze wiosenne truskawki- taki słodki i chce się go więcej i więcej. Chodzi boso po wieczornej rosie I głęboko wdycha zapach ciepłej, wilgotnej ziemi. 

Bywa spokojna, ciepła jak słońce w lecie. Uśmiecha się wtedy pod nosem i pachnie jak świeże soczyste pomidory. Robi z nich najlepszą zupę i potrafi wydłużyć dzień tak jakby miał trwać i trwać, nawet wtedy kiedy świecą się już wszystkie gwiazdy. 

Czasem jest pełna przyjemnego wiatru, a jej włosy są złote jak liście w październiku. Podziwia las i chce pokazać wszystkim ile piękna jest dookoła. Wzrusza ją każdy grzyb schowany pośród mchu i liści. 

Bywa tajemnicza i cicha jak długie mroźne wieczory. I nawet bez słów potrafi pokazać, że przy niej jest bezpiecznie, można można schować się pod luźnym swetrem jak pod skrzydłem wielkiej, ciepłej ćmy i wdychać zapach kakao z wanilią, pierniczków i snu.

Ale czasem mama wcale nie ma tylu kolorów i zapachów. Właściwie czasem nie pachnie niczym. Czasami jest jak mgła nad ciemnymi łąkami...


Cdn.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

7. za murami

 Dłuższe uwalnianie kwetiapiny, podwójna porcja wieczorem, zaowocowało bardzo nasyconymi snami, niekoniecznie przyjemnymi. Jedną z rzeczy którą pamiętam było przebudzenie się z krzykiem kiedy we śnie zobaczyłam jak Maleństwo z oddziału ześlizguje się z parapetu i spada, z wysoka i bez szans.  Ale na jawie jest inaczej. Czuję spokój. Czuję jakby ktoś zaświecił nikłe, jak lipcowy świetlik, światełko, które pomimo lodowatej, ciemnej i bezkresnej toni udało mi się dojżeć. Miesiącami spacerowałam po lodzie naiwnie sądząc, że mnie utrzyma, ale otaczała mnie gęsta mgła pośród której błądziłam nie widząc, że tafla pod moimi stopami robi się coraz cieńsza i cieńsza. I dopiero kiedy ta pode mną pękła i naparła na mnie ze wszystkich sił zimna ciemność, to w tym mroku cichy głosik błędnego ognika wyszeptał "żyj" Sama nie wiem czy zadźwięczał wewnątrz mojej głowy czy miał głos pięknej, mrocznej acz przyjaznej Wiły. Widziałam ją. W tym oblepiającym, wdzierającym się do każdego otworu w cie
Czytaj więcej

6. Za murami

 Miliony mikrosnów przeplatały się ze sobą przez całą długą noc przez moją głowę tworząc skomplikowaną wstęgę bezsenności. Nie umiem określić czy w ogóle spałam, bo ta noc przypominała bardziej senną czkawkę.  Oblubienica chrystusowa po krótkiej przerwie znów jest z nami. Wygląda nieszczęśliwie, bez biblii w rękach. Chodzi niczym wielki pluszowy miś częstując cukierkami. Podejrzewam, że jej nieszczęście może wynikać z silnej frustracji, podobno czeka aż połączenie telefoniczne z jezusem będzie dostępne.  Dni wloką się niemiłosiernie pozbawione rozrywek i zajęć, łóżka skrzypią bardziej niż powinny, nawet kołdry zdają się być głośne. Jedyne dramaty dotyczą zaginionych zapalniczek, podejrzliwości pacjentek co do podawanych, stale tych samych, leków i wizji pływających ssaków w kabinie prysznicowej.  Szukając silniejszych bodźców czasami mam ochotę rozebrać się wieczorem do naga i stanąć w oknie łazienkowym czekając, jak na Godota, aż komuś sprawi to uciechę, a samej poczuć delikatne łasko
Czytaj więcej

2. za murami

  Rozbójczyni od trzech dni nie rozplotła kitki. Co jakiś czas zerkam tylko czy żyje, bo jest sinoblada i śpi. Teraz oddycha. Wędrująca robi się coraz... W sumie nie wiem. Rozkrusza lekko twardą, groźną skorupę. Coś powie. Coś odpowie. O coś poprosi. Z wielkim hukiem objawiła mi się Córa Trójcy Świętej, klękając przed mężem myśląc, że oto sam pan Jezus stoii przy moim łóżku. Odbyła też pielgrzymkę na kolanach po wieczorną dawkę leków. Teraz już nic nie mówi, ale zawsze ma plecak, może pielgrzymka nadal trwa. Jestem pośród skomplikowanego przekroju osobowości. Patrzę, słucham, obserwuję, nie wchodzę w drogę. Jednak jest jedna, nie dająca mi spokoju zjawa. Zjawa. Zjawa pojawia się wszędzie, bezszelestnie. Boso. Z palcami stóp wykręconymi pod nierzeczywistymi kątami, z paznokciami jak suche gałęzie modrzewia. Obleczona w delikatny róż koszulki, z włosami niczym misternie splecione gniazdo zaskakuje cię podczas posiłku łypiąc czy coś zostawisz. Wyrasta przy twoim łóżku i grzecznie pyta o k
Czytaj więcej