Szyszki chmielu

Mama. Jest jak marcowe dni w których czekasz aż słońce chociaż na chwilę wyjrzy zza chmur. Widzisz, że tam jest, a jednak zasłania je szary, smutny obłok popędzany zrywającym się co i rusz wiatrem. Jest jak przebiśniegi które wyglądają spod ziemi drżąc czy nie przykryje ich zimna warstwa śniegu.  Bywa jak mglisty kwiecień, kiedy już wiesz, że przyszła wiosna, ale trawa jeszcze się nie zieleni, na drzewach nie rozkwitły kwiaty, a w powietrzu wciąż czuć kłujące igiełki mrozu. Jeśli mama jest majem to nie zawsze tym pachnącym kwitnącymi czereśniami, w którym słychać wszystkie ptaki i brzęczenie pszczół. Czasem jest to maj w którym przychodzi gwałtowny chłód i wszystkie kwiaty opadają, a rośliny przestają kiełkować. Gdy taki maj trwa zbyt długo to czerwiec jest wyjątkowo smutny, nawet kiedy słońce świeci już ciepło i wysoko. To czerwiec bez pachnących czereśni i szpaków przekrzykujących się na wysokich drzewach, czerwiec w którym zieleń zatrzymała się i nie ma siły nabierać głębokich odcie

Mama jest jak wszystkie pory roku.   Ma w sobie mnóstwo kolorów, temperatur i smaków. Czasem cała rozkwita, tańczy, a jej śmiech jest jak pierwsze wiosenne truskawki- taki słodki i chce się go więcej i więcej. Chodzi boso po wieczornej rosie I głęboko wdycha zapach ciepłej, wilgotnej ziemi.  Bywa spokojna, ciepła jak słońce w lecie. Uśmiecha się wtedy pod nosem i pachnie jak świeże soczyste pomidory. Robi z nich najlepszą zupę i potrafi wydłużyć dzień tak jakby miał trwać i trwać, nawet wtedy kiedy świecą się już wszystkie gwiazdy.  Czasem jest pełna przyjemnego wiatru, a jej włosy są złote jak liście w październiku. Podziwia las i chce pokazać wszystkim ile piękna jest dookoła. Wzrusza ją każdy grzyb schowany pośród mchu i liści.  Bywa tajemnicza i cicha jak długie mroźne wieczory. I nawet bez słów potrafi pokazać, że przy niej jest bezpiecznie, można można schować się pod luźnym swetrem jak pod skrzydłem wielkiej, ciepłej ćmy i wdychać zapach kakao z wanilią, pierniczków i snu. Ale c